اروپا و ایران؛ چرایی تشدید تقابل؟

اروپا و ایران؛ چرایی تشدید تقابل؟

تقابل اروپا و ایران در حال افزایش است و وارد مرحله بی سابقه ای شده است. تحریم های اخیر اروپا از حمل و نقل هوایی تا کشتیرانی و همچنین تلاش برای تصویب قطعنامه در شورای حاکم و سایر اقدامات نشان دهنده تمایل اروپا برای بالا بردن سطح این رویارویی به صورت جدی است.

به گزارش یومیر صابر گل عنبری در یادداشتی کوتاه در کانال تلگرامی نوشت: تقابل اروپا و ایران در حال افزایش است و وارد فاز بی سابقه ای شده است. تحریم های اخیر اروپا از حمل و نقل هوایی تا کشتیرانی و همچنین تلاش برای تصویب قطعنامه در شورای حاکم و سایر اقدامات نشان دهنده تمایل اروپا برای بالا بردن سطح این رویارویی به صورت جدی است.

پیش نویس قطعنامه شورای حکام علیه برنامه هسته ای ایران نشان دهنده عزم اروپایی ها است. چنین قطعنامه ای در صورت تصویب سفر گروسی به ایران را تسهیل می کند و روند فعال سازی اسنپ بک را تسریع می کند.

به نظر می رسد تهران با این سفر و بالا بردن سطح دیدارها با گروسی سعی کرد از تصویب این قطعنامه جلوگیری کند و تنش را کنترل کند. بنابراین به نظر می رسد توافق نهایی با تفاهمات مطرح شده با مدیرکل آژانس در سفر منوط به سرنوشت جلسه فردای هیات مدیره باشد و پیش از آن چیزی به رسانه ها گزارش نشده بود.

اما سوال اصلی در مورد دلیل یا دلایل این دور تند اروپا علیه ایران است. عوامل متعددی وجود دارد که مهمترین آنها درک اروپا از نقش ایران در جنگ اوکراین به عنوان جنگی سرنوشت ساز برای امنیت و آینده این قاره است.

واقعیت این است که همه این عوامل تأثیرگذار و مهم هستند; اما به نظر نگارنده این رفتار اروپا را نباید تنها در تصویر اروپایی-ایرانی در چارچوب روابط و تنش های دوجانبه دید.

این رویکرد اروپا را می توان تصمیم غربی و نه تنها اروپایی برای افزایش تقابل دیرینه غرب و جمهوری اسلامی ایران دانست. به نظر می رسد در سال گذشته به دلایل مختلف از ایجاد تنش های تاریخی گرفته تا جنگ اوکراین جنگ های اخیر اسرائیل و تنش های منطقه و… به این نتیجه رسیده اند که حداقل باید تاکتیک های خود علیه تهران و سیاست اجرای تاکتیک جدید را بازنگری کند و در این راستا می خواهد از همه ظرفیت های موجود برای «فشار حداکثری» از جمله قابلیت های پرونده هسته ای استفاده کند.

به طور خلاصه می توان گفت که رویکرد جدید اروپا نتیجه تصمیم هماهنگ «غرب سنتی» (از جمله آمریکای بایدن و اروپا با همکاری اسرائیل) است و بعید نیست اروپا در آینده آنقدر تهاجمی شود. ترامپ حتی می تواند با انگشتانش در دهان بایستد و به آرامی تعجب کند
اما بازگشت ترامپ همچنین ممکن است به تقاطع بین «غرب سنتی» و رویکرد جدید «غرب ترامپی» نسبت به ایران کمک کند.

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا