خبرگزاری بیشتر – گروه ورزشی: فاصله چهار ساله بین دو المپیک فرصتی برای اکثر کشورهای جهان است تا همانطور که قبلاً برنامه ریزی کرده اند برنامه ریزی کرده و برنامه های بلندمدت را دنبال کنند تا شرایط لازم برای حضور چشمگیرتر از دوره قبل فراهم شود ، به طوری که کاروان به محل جدید المپیک از دو بعد کمی و کیفی حداقل یک قدم جلوتر است.
در مورد ورزش ایران اما این سال مطرح می شود: “آیا مسئولان ورزش توانستند از این طریق از پایان بازیهای المپیک ریو تا المپیک توکیو موفق شوند و شرایط را برای موفقیت بیشتر در توکیو فراهم کنند؟”
رکوردی که تنها مورد علاقه رهبران شد
نحوه شرکت در رویداد بزرگ المپیک یکی از بزرگترین دغدغه های مدیران ورزشی برای چهار یا پنج سال بود ، زیرا بخش قابل توجهی از هزینه ها و انرژی آنها در این دوره و حضور برجسته تر در توکیو هزینه شد. در این جهت اما تمرکز اصلی بر روی کسب سهمیه بود و شکستن رکورد آن ، با دستیابی به 68 سهمیه انفرادی و تیمی به این مهم دست یافت و در این راستا نتیجه مطلوب به موقع در کارنامه مدیران ورزشی ثبت شد. به
اگرچه کاروان ورزشی ایران با وجود دستیابی به 68 سهمیه ، البته با 66 ورزشکار در المپیک توکیو شرکت کرد ، اما حتی با این ملاک ، کاروان اعزامی به توکیو بیشترین ورزشکار را در مقایسه با دیگر کاروان های کشورمان که شرکت کردند داشت. در بازیهای المپیک
البته این تعداد ورزشکار و سهمیه با سهمیه 12 نفره تیم بسکتبال و والیبال و سه نفره شمشیربازی تیمی 4 نفره به دست آمد ، در حالی که 54 سهمیه المپیک لندن منحصراً در هر بخش بود ، این تعداد سهمیه (54 سهمیه) برای پکن المپیک با استفاده از سهمیه تیم بسکتبال به دست آمد و والیبال به ثبت 63 سهمیه المپیک ریو کمک کرد.
با وجود همه اینها ، کاروان ستارگان ایرانی حداقل پس از پیروزی انقلاب اسلامی رکورد بیشترین تعداد سهمیه و ورزشکار را در اختیار دارند. زمان شرط شرکت در المپیک برای کسب سهمیه نبود)
رکوردی که در تاریخ ثبت نشد
با وجود از دست دادن دو سهمیه ، کاروان اعزامی به توکیو رکوردی را که مدیران ورزشی به عنوان “بزرگترین کاروان” ثبت کرده اند ، در اختیار دارد ، اما غیر قابل انکار است که آنچه در تاریخ باقی مانده است بیشتر از تعداد سهمیه ها و ورزشکاران پست شده و معیار ارزیابی مدیران تعیین می شوند ، نتایج و تعداد مدال های کسب شده خواهد بود.
پیشرفت و پیشرفت با این واقعیت تأیید می شود که فاصله چهار ساله بین دو بازی المپیک و نتیجه مدیریت مشترک ورزش و فدراسیون ها به طور همزمان منجر به بهبود کیفی و کمی کاروان جدید المپیک می شود تا رشد و عملکرد در مرحله اول سهمیه) ، مرحله دوم (نتیجه گیری) را نادیده بگیرید.
در واقع ، اگر کاروان شرکت کننده در بازیهای المپیک جدید ، با وجود افزایش سهمیه و تعداد ورزشکاران اعزامی ، نتواند نتایج بهتری کسب کند یا حداقل در سطح خود به نظر برسد ، این نشانه رهبران است ضعف ، برنامه ریزی و عقب ماندگی کلی آنها. عملکرد ایران در المپیک توکیو را نیز باید از این منظر بررسی کرد که افزایش تعداد ورزشکاران چقدر در بهبود نتیجه گیری و افزایش مدال ها موثر بوده است؟
ورزش ایران در المپیک ریو با کسب 3 مدال طلا ، 1 نقره و 4 برنز در رده بیست و پنجم جدول توزیع مدال ایستاد. با این حال ، با وجود افزایش تعداد ورزشکاران در توکیو ، این موقعیت دو پله سقوط کرد. در این دوره بازی ، ورزش ایران یک مدال نقره بیشتر از ریو کسب کرد ، اما با کسب مدال طلا پیشرفت نکرد و دو مدال برنز کمتر از ریو کسب کرد ، در حالی که کاروان ایران با شرایطی کاملاً متفاوت از ریو و دیگر دوره های بازی. المپیک به توکیو رفت.
هیچ بهانه ای برای شکست وجود نداشت
ویژگی اصلی المپیک توکیو این بود که “اقدامات لازم توسط وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای حمایت و آماده سازی تیم های ملی برای اعزام به المپیک به ویژه در زمینه مالی انجام شد”. حضور داشته باشید.
پیش از این ، روند تشکیل و اعزام کاروان های المپیک ایران با توجه به کاستی ها و نگرانی های اقتصادی انجام می شد زیرا بودجه لازم برای آمادگی ورزشکاران و تیم ها یا تحویل داده نمی شد یا خیلی دیر به دست رهبران می رسید. این همیشه م managersثرترین ابزار برای مدیران زمان بوده است تا به نحوی شکست و عدم رعایت انتظارات را توجیه کند.
اما برای المپیک توکیو ، “بودجه کافی” عاملی بود که به موقع ، به طور کامل ، درست و حرفه ای تحویل داده شد و توسط کمیته ملی المپیک در اختیار فدراسیون ها قرار گرفت ، علاوه بر حقوق ماهیانه 5 میلیون تومان برای یک یک سال و نیم از ورزشکاران و مربیان تجلیل شد و…. این مشکلات اصلی شامل تفاوت در اقدامات مدیریتی المپیک توکیو نسبت به دوره قبل و دوره های قبلی آن بود.
بنابراین ، هیچ جایی برای “کاستی های مالی” و محدودیت هایی که می تواند برای رهبران ، مربیان و ورزشکاران ایجاد کند وجود ندارد تا بسیاری از برنامه های معتبر را در مطالعه عملکرد یک کاروان به توکیو انجام دهند. برای بازی های المپیک توکیو ، بودجه به موقع و مناسب حرفه ای ترین مرحله بود ، اما کسب مدال ، به غیر از افزایش تعداد سهمیه ها ، چقدر مثر بود؟
با این حال ، کشوری مانند ژاپن از امتیاز میزبانی خود استفاده کرد و جهش قابل توجهی در کسب مدال خود به ثبت رساند و رکوردهای زیادی را کسب کرد و امتیازهای قابل قبول برای اولین بار در رکورد المپیک خود ثبت کرد ، درست همانطور که کاروان ایران اولین مدال خود را در تیراندازی و کاراته کسب کرد ، اما در انحلال کامل مشکلات اقتصادی ، همراه با توانایی آماده سازی ورزشکاران ، نمی تواند ورزش ایران را برای کسب مدال و نتیجه گیری کمک کند.
این نشان می دهد که کاستی ها باید در جای دیگری به جز حوزه مالی و حتی به دور از مدیریت کلان و بالادستی ورزش ، که بیشتر به مدیریت فدراسیون ها و برنامه ریزی ضعیف آنها مربوط می شود ، مورد ارزیابی و پیگیری قرار گیرد.