نوروزانه؛ بهار زیبا و تحول جان

انسان همچنین از خداوند متعال می خواهد که روح خود را به بهترین شکل متحول کند ، همانگونه که طبیعت را متحول کرده است. اما اگر طبیعت در اعتدال بهاری و در بهار تغییر کند ، روح انسان می تواند در هر زمان با بازگشت به ذات الهی بهار شود.

فطرت الهی
زیبایی دوستی ، عبادت ، خیرخواهی ذات الهی است که در بدن هر انسانی یافت می شود. غرایز اکتسابی نیستند بلکه ذاتی هستند و روح انسان با آنها آرام می گیرد و البته رشد و تنوع در انسان نیز امکان پذیر است. هر آنچه ذاتی است روح را آرام می کند. به عبارت دیگر ، روح توسط امور طبیعی سیراب و زنده می شود.

زیبایی دوستی
اگر زیبایی دوستی همانطور که هست ذاتی است؛ و خداوند بزرگ منبع مطلق زیبایی و زیبایی مطلق است؛ هر زیبایی “وجد” را به روح وارد می کند. وجد ، برانگیختگی روح برای نعوظ و شادی درونی است. این لذت را می توان به “بهجت” تعبیر کرد که نوعی اعتماد درونی و آرامش است.
وجد روح با شرایط و شرایطی که طبیعت روح به آن ترسیم می شود ، امکان پذیر می شود؛ و این چیزها و موقعیت ها ، حالات و رفتارهاست که با ماهیت زیبایی دوستی سازگار است. یعنی زیبایی ها برای روح جذابیت ایجاد می کنند.
البته ، زرق و برق گاهی جای زیبایی اصلی را می گیرد. در همین حال ، توانایی تشخیص زیبایی طبیعی که بهجت از آن ایجاد می کند و شکوه در واقع یک “هنر” است و باید مراقب بود که جمجمه خوشبختی به جای اصل خوشبختی که فقط در کام و زندگی نمی کند. وارد شدن
اوقات فراغت در افق ها و روح ها ، بروید و به طبیعت زیبا نگاه کنید ، کلمات را تزئین کنید ، دعا کنید ، عبادت کنید ، با اصل وجود نجوا کنید ، سحر را درک کنید ، در رفتار تزئین کنید ، در عشق رفتار کنید ، عشق ، عشق ، مهربانی کنید ، با عطوفت نگاه کنید ، مکان زندگی را تزئین کنید و صدها رفتار دیگری که زیبایی و گرایش انسان به زیبایی را مشاهده می کند. این یکی از مصادیق مراجعه به طبیعت زیبایی است و فرصتی برای نشئه روح است.
در نتیجه ، تکامل زندگی از طریق دو رفتار صورت می گیرد. “بازگشت” و “مراقبت”. به ذات الهی برگردید و از آن مراقبت کنید.