عمومی

در اتاق‌های فرار چه می‌گذرد؟

چشم چشم را نمی بیند و تاریکی مطلق خشمگین می شود. باید بی حرکت منتظر بمانید تا نقطه روشن وقتی متوجه حضور یک فرد خارجی به سمت شما می شود روشن شود. وحشت با صدای جیغ و ترس تو تمام می شود و اتاق روشن می شود و دیگر خبری از غریبه نیست!

چندین سال است که در بین مخاطبان بوده و حتی بچه ها دوست دارند آن را امتحان کنند. فضایی که هم ترسناک و هم معمایی است به «اتاق فرار» معروف است. وارد اتاقی می شوید و برای فرار از آن اتفاقی برایتان می افتد.

گفته می شود طراح «اتاق فرار» یک دانشجوی ژاپنی بوده و اولین اتاق در شهر سیلیکون در سال 2007 طراحی شده است، این اتاق های فرار به طور موقت در مکان های تفریحی ظاهر می شدند و نوع بازی به گونه ای بود که طراحان اقلام لازم را مخفی می کردند. و دستورات در گوشه ها، و بازیکنان باید آنها را پیدا می کردند و محیط را ترک می کردند. این بازی نیز مخاطبان زیادی داشت و بلیط ها به سرعت به فروش رفت.

اکنون تعداد این اتاق های فرار روز به روز در حال افزایش است و هر کدام در حال طراحی بازی خود هستند. اتاق های فرار معمولاً بیلبورد ندارند و اطلاعات آن ها را باید در شبکه های اجتماعی یافت. البته برخی از آنها صفحه هم دارند. گرایش مردم به این بازی روز به روز بیشتر می شود به خصوص نوجوانان و جوانان. به نظر می رسد هر چه فضای فرار ترسناکتر باشد جذابیت بیشتری دارد که هم در محیط و هم به صورت آنلاین و به صورت خاص اجرا می شود. برخی از بازی ها بسیار ترسناک هستند و برخی دیگر دارای معماهای متعدد هستند و انتخاب هر سبک بستگی به تیمی دارد که وارد بازی می شود.

من به یکی از این اتاق های فرار می روم. نور قرمز کم رنگ فضای ترسناک اتاق را تقویت می کند. صدایی از پشت رادیو بازیکنان را برای یافتن کد راهنمایی می کند و با پیدا شدن اولین کلید، بازی شروع می شود و آنها وارد یکی از اتاق ها می شوند.

شرکت در حل معماها و یافتن کلیدها از وظایف مهم این بازی است. در همین حال، وقتی برای یافتن رمز عجله دارید، یک بازیگر با گریم می تواند وارد شود و تیم را بترساند.

«حسین» رهبر یکی از طبل های فرار در تهران است. او در رشته معماری تحصیل کرد و حدود سه سال پیش پس از بازی در یکی از اتاق های فرار تصمیم گرفت خودش یکی از این اتاق ها را تزئین کند: «هر کشوری قوانین خاص خود را در ژانر وحشت این بازی دارد، مثلاً در برخی از کشورها، اتاق ها را نباید به طور کامل خاموش کرد و ترس را کاهش می دهد اما در ایران چنین قوانینی وجود ندارد و این بازی در تاریکی مطلق انجام می شود. در تهران 500 بازی وجود دارد که اکثر آنها بین 60 تا 90 دقیقه و حدود 120 دقیقه طول می کشد. البته زمان بازی بستگی به ژانر دارد و می تواند از 30 دقیقه شروع شود و تا 5 ساعت طول بکشد.بازی های اتاق فرار به صورت گروهی طراحی می شوند و به هیچ وجه یک نفر نمی تواند به تنهایی بازی را طراحی کند.هر تیم ایده خود را دارد و “بازی های ضعیف و قوی، اما وای به روزی که یک بازی را به نام بدی بشناسند، زیرا جنبه منفی اتاق فرار دارد و نوعی ضعف محسوب می شود.”

معمولاً بلیط آخرین موقعیت ها در این بازی گرانتر از شانس های دیگر است. حسین دلیلش را اینطور توضیح می دهد: «اگر دیر تاکسی می گیرید باید پول بیشتری بپردازید چون ساعت کار تا دیر وقت شب تمام می شود، اما بازیگران همچنان کار می کنند، بنابراین هزینه ها بیشتر می شود. ساعات کار نیز به انتخاب بازیکنان بستگی دارد. و فضای اتاق‌ها، برخی بازی‌ها از صبح تا ظهر و برخی دیگر تا دیروقت است. اما اتاق‌های فرار معمولاً از ساعت 14 تا پاسی از شب هستند. 5 صبح.”

اگرچه او ساعت های زیادی در این حرفه کار می کند، اما از کار خود راضی است: «اتاق فرار یک کار خدماتی است و تا زمانی که خدمات ارائه می دهید، پول در می آورید. راه اندازی اتاق فرار و هرکسی که تصمیم به انجام آن بگیرد زمان می برد. یکی از سختی های کار این است که دیر سر کار می آیم و زمان کمتری را با خانواده می گذرانم. از طرفی در تعطیلات هم مشغول هستم. کار به نوعی این است که من را با یک کارمند جایگزین کنید، اما من باید در رأس کار باشم، البته همه چنین شغلی را قبول ندارند.» در زمان شیوع ویروس کرونا مجبور بودیم کارمان را تعطیل کنیم و گاهی اوقات بازی را با رعایت کامل انجام می‌دادیم. پروتکل های بهداشتی را رعایت کرده و بعد از هر فرصتی کل اتاق و قفل ها را ضدعفونی می کند، اما اکنون وضعیت بهتر شده است.»

او درباره نحوه انتخاب بازیگران «اتاق فرار» نیز توضیح می دهد: «بازیگران تست می شوند و بعد با آنها شروع به کار می کنیم.» ما سه بازیگر در اتاق فرار داریم که دو نفر از آنها اصلا تجربه نداشتند و مجبور شدیم. آنها را آموزش دهید، بنابراین آنها عادت دارند اتاق را بدون برخورد با بازیکنان ترک کنند.”

یکی از بازیگران این اتاق فرار که 15 سال سن دارد از کودکی به این حرفه علاقه داشته و آنقدر تجربه بازی در اتاق فرار را دارد که به ترس عادت کرده و حالا از ترساندن لذت می برد. . دیگران.

معمولاً قبل از شروع بازی توصیه های لازم به بازیکنان داده می شود: «آداب اسلامی باید رعایت شود، پروتکل های بهداشتی رعایت شود، افراد زیر 15 سال مجاز نیستند، افراد دارای مشکلات قلبی و تنفسی مجاز به شرکت در بازی نیستند. بی احترامی و دست زدن به بازیگر متوقف می شود.بازی همزمان شروع می شود، تمامی آسیب های وارده به بازی بر عهده بازیکنان است و … »

علیرغم توصیه های لازم قبل از شروع بازی، هنوز بازیکنانی هستند که مشکل ایجاد می کنند: «ما به بازیکنان می گوییم که شما حتی حق ندارید به بازیگران دست بزنید، در تاریکی حرکت نکنید، مسخره نکنید. بازیگری که بازی می کند اما در اتاق های فرار برخی از همکاران ما، بازیگران مورد ضرب و شتم قرار می گیرند، وضعیت بدیهی است نسبت به سال های گذشته بهتر است، زیرا با افزایش اتاق های فرار، بازیکنان بازی های مختلفی را امتحان می کنند و به تدریج با قوانین آشنا می شوند. بازی‌ها قوی‌تر شده‌اند. اتاق فرار را برای اولین بار تجربه کنید و قوانین را بلد نیستید، لگد بزنید یا به بازیگر ضربه بزنید. حتی افرادی که قبل از بازی دروغ می‌گویند، هنگام شروع بازی مشکل خاصی ندارند، ما در طول شب متوجه می‌شویم. دوربین های بینایی که فرد نباید بازی را ادامه دهد اما تا به حال با مشکل خاصی مواجه نشده ایم.» گاهی اوقات بازیکنان با گریه و ترس ضعیف می شوند و ما بازی را متوقف می کنیم و به آنها آب می دهیم.

به گفته وی، همزمان با هالووین در آمریکا، اتاق های فرار در ایران نیز در بورس عرضه می شود و در برخی اتاق های فرار از ابزارهایی برای ترسناک شدن بازی استفاده می کنند.

معمولا بازی در اتاق فرار با یک عکس یادگاری در همان نور قرمز ترسناک به پایان می رسد. عاقل ترین اعضای یک تیم که مشارکت بیشتری نسبت به سایرین برای یافتن پاسخ معماها دارند نیز شناسایی می شوند و اعضای یک تیم پس از تخلیه احساسات خود اتاق را ترک می کنند. اگرچه این اتاق ها در حال حاضر بدون مشکل فعالیت می کنند، اما هیچ نهادی بر فعالیت آنها نظارت ندارد!

انتهای پیام/

دکمه بازگشت به بالا