در چنین روزی در سال 1983 بود که رونالد ریگان، رئیس جمهور ایالات متحده، در یکی از معروف ترین سخنرانی های خود در جنگ سرد، دولت شوروی را «امپراتوری شر» خواند.
به گزارش یومیر، این روزنامه اعتماد او می‌نویسد: «درباره آنچه واقعاً دولت شوروی بود صحبت‌های زیادی وجود دارد، اما صحبت‌های ریگان – که به هیچ وجه نماینده خوبی نیست – فقط تنش‌ها بین دو ابرقدرت را تشدید کرد و پول بیشتری به‌دست آورد». هر دو طرف به تولید تسلیحات و افزایش تدارکات نظامی هم در اتحاد جماهیر شوروی و هم در ایالات متحده پرداختند. و برای جنگی که هرگز نباید شروع شود.
آندروپوف، رئیس کا گ ب گفت: «خطرناک ترین تهدید نظامی ایالات متحده است. دور جدید مسابقه تسلیحاتی تحمیل شده توسط ایالات متحده (بر ما) تفاوت های کیفی عمده ای (با دوره های قبلی) دارد. در گذشته، آمریکایی‌ها ترجیح می‌دادند در مورد سلاح‌های هسته‌ای تأکید کنند که قصد دارند تا حد امکان از این سلاح‌ها تولید کنند، اما اکنون این واقعیت را پنهان نمی‌کنند که قصد دارند جنگ را آغاز کنند. دکترین جنگ هسته ای محدود و منطقی ریشه در اینجا دارد. اظهارات در مورد امکان بقا و پیروزی در یک درگیری طولانی مدت هسته ای نیز از همین موضوع نشات می گیرد.
از آنجا که مقامات شوروی واقعاً از حمله نظامی ایالات متحده و یک جنگ بزرگ می ترسیدند، آنها برای رویارویی با آن آماده می شدند. به گفته ژنرال ولادیمیر اسلیپچنکو، تصمیم گیرنده نظامی شوروی، “ما از سخنرانی ریگان به عنوان دلیلی برای شروع یک آمادگی بسیار جدی برای جنگ استفاده کردیم.” ما مانورهای رهبری بزرگی انجام دادیم. به این ترتیب برای اولین بار توانستیم واقعاً بسیج نیروهای خود را محک بزنیم.»
جالب اینجاست که آمریکایی‌ها که خودشان این ترس را ایجاد کرده بودند، با تماشای آماده‌سازی اتحاد جماهیر شوروی برای جنگ – و به قول داگلاس مک‌آیچن (تحلیل‌گر CIA شوروی)، “بزرگ‌ترین مانور نظامی” را مشاهده کردند. در تاریخ اتحاد جماهیر شوروی. “- توانایی خود را برای درگیری با نیروهای شوروی نگه داشتند و آزمایش کردند.
ویکتور شبستین در کتاب خود به نام انقلاب های 1989 می نویسد که “در طول این مانور عظیم، ناوگان اقیانوس آرام ایالات متحده شکاف های احتمالی در سیستم نظارت دریایی شوروی و همچنین سیستم های هشدار دفاعی آن را ارزیابی کرد. آمریکایی ها حملات شبیه سازی شده به زیردریایی های هسته ای شوروی را با استفاده از هسته ای تمرین کردند. موشک‌هایی که روی عرشه کشتی‌هایشان نصب شده بود، با یک سری مانورهای خود پاسخ دادند و برای اولین بار بسیج عمومی را با استفاده از نیروهای هسته‌ای رهبری انجام دادند. آمریکایی‌ها تعداد هواپیماهای جاسوسی و گشت‌های شناسایی را افزایش دادند؛ «به‌ویژه در اطراف مرزهای شرقی اتحاد جماهیر شوروی.”
اما می دانیم که در نهایت جنگی در کار نبود و اصلاً اتفاق نخواهد افتاد. اما این “جنگی که اتفاق نیفتاد” میلیاردها دلار هزینه داشت و بسیاری از مردم را در سراسر جهان نگران و ترساند.
انتهای پیام/