کلمات و اصطلاحاتی که یک شخص خوش لباس در رسانه ملی به کار می برد ، از قضا در زمینه فرهنگ و سیاست مسئولیت تحقیق و مسئولیت دارد ، باعث شد من ابتدا مطابق با الزامات نظارتی صدا و سیما باشم و سپس به بررسی مجرمانه بپردازم. قانون از خدا چه دیده اید ، شاید شیخ احمد و امثال اینها حق دارند و ما سو mis تفاهم کرده ایم !!
مدیریت سازمان صدا و سیما توسط مدیریت مطابق با اصل 110 قانون اساسی تعیین می شود و این یک اصل قانون اساسی برای توجه ویژه مدیران این سازمان به اهمیت چنین نهادی کافی است. در اختیار داشتن بالاترین مقام کشور ، او می داند که معنای دیگری جز این نخواهد داشت که این نهاد و سازمان عملکرد منحصر به فردی دارد. به ویژه ، ماده 157 نظارت بر چنین سازمانی توسط شورایی متشکل از نمایندگان سه قوه کشور را معرفی می کند. در پر کردن مختصات اهمیت نقش رادیو و تلویزیون در جامعه ، قانون اساسی سیاست سازمان را الزامی می کند و قانونگذار را موظف به تدوین قوانینی برای سیاست گذاری و مدیریت می کند.
در همین راستا ، قانون سیاسی کلی و اصول برنامه های سازمان در سال 1961 تصویب و اجرا شد.
در معرفی قانون مذکور با ذکر آیه شریفه یا ایها النبی آنا ارسلاناک ، شهدا ، بشارت دهندگان و نظیرا … سیاست اصلی سازمان او راهنمایی ها و بشارت مردم را در پیشگاه خدا می داند و اهداف دیگری مانند همبستگی ملت و دولت ، حفظ کرامت انسانی ، گسترش فرهنگ اسلامی و … را ذکر می کند.در فصل اول ، تحت عنوان اصول کلی ، 15 ماده قانونی تهیه شده است. ماده 15 این قانون رادیو و تلویزیون را زبان ملت می داند. ماده 6 احترام به کرامت انسانی و پرهیز از توهین به اشخاص طبق قوانین اسلامی از اصول کلی این نهاد است.
ماده 19 درمورد ممنوعیت پخش برنامه نکات زیر را جمع بندی می کند: 1- برنامه ای که موضوع آن تهمت زدن علیه ارگان های رسمی کشور باشد 2- برنامه ای که موجب خدشه به منزلت جامعه شود 3- اگر پخش یک برنامه به ملی آسیب برساند وحدت و ایجاد تشنج در جامعه ، 4 – برنامه ای که جنبه تبلیغاتی برای گروه های ضدانقلاب و منحرف و غیره داشته باشد ، ممنوع است.
اگرچه این چند بند از ماده 19 و قانون کلی برای بیان بیانیه ای کلی و موضوعی قابل اجرا در سازمان صدا و سیما برای اتخاذ هرگونه رفتاری که منجر به توهین ، تهمت ، هتک حرمت و غیره شود کافی است ، اما قانون مجازات اسلامی به عنوان یک فصل در الخطاب ، سو the استفاده و سودجویی در فصل 15 تحت عنوان هتک حرمت به اشخاص را تعریف و توضیح می دهد ، حاوی مقررات نوشته شده در ماده 609 این فصل در مورد توهین به دولت و مقامات سیاسی است: همه طبق یکی از سران سه اختیارات یا … توهین به سه تا شش ماه زندان یا حداکثر 74 ضربه شلاق محکوم می شود …
این مقدمه تأیید می کند که استفاده از هر کلمه یا عبارتی که در فرهنگ عامه جامعه توهین آمیز و توهین آمیز تلقی شود ، صرف نظر از اینکه مخاطب این عبارت کیست ،اولاً ، پخش چنین جمله ای ممنوع است و ثانیا ، مستحق مجازات استاگر مخاطب مقاله در حال حاضر بیان شخصی مقامات است ، انتشار چنین کلماتی از جنبه های مختلف ممنوع است و نیاز به اقدامات قانونی دارد. ماده 64 و بعد قانون آیین دادرسی کیفری برای توضیح اختیارات و وظایف دادسرا ، جنبه های قانونی پیگرد را برشمرده و جرایم آشکار را معرفی کرده است. به موازات مقامات قضایی و مقامات قضایی عمومی و ویژه ، این اختیار به همه شهروندان تفویض می شود تا در صورت مشاهده چنین جرائمی به مرجع صالح گزارش دهند. مفاد ماده 64 شناخت دادستان از جرم از طریق قانونی را تشخیص می دهد. از قوانین فوق مشخص است که سخنان شیخ احمد جهان بزرگی در برنامه مورد بحث خطاب به رئیس جمهور و مقامات دولتی با حذف نمونه بارز جرم توهین ، حذف به دلیل آنچه که وی به رئیس جمهور نسبت داده برابر است نسبت دادن جرم (مشروط بر اینکه قانون سو abuse مصرف مواد مخدر جرم است) به مجازات دیگر ، به عنوان مثال ماده 697 قانون مجازات اسلامی ، که مجازات جدی تری را نسبت به تخطی از توهین (افترا) تعریف می کند ، بنابراین لازم است مجریان قانون کار کنند به موازات دادگستری برای پرداختن به چنین موضوعاتی لازم است که به این موضوع بپردازیم نه از نظر شخصیت رئیس جمهور (اگرچه از این نظر نیز ضروری است) ، بلکه به این معنا که انتشار چنین رفتاری در رسانه ملی چنین کاری نکرده است. هر یک از معیارهای اخلاقی تعریف شده در اصول کلی سیستم و اهداف فرستنده ها را برآورده سازد. آگاهی از این امر فساد زیادی به دنبال خواهد داشت.
بنابراین ، روشن است که قانونی برای رساندن پرونده و اعلام جرم علیه شخص از نظر قانون آیین دادرسی کیفری علاوه بر تفسیر ماده 18 قانون آیین دادرسی برای دادگاه های افسران ویژه و دادگاه ها ارائه شده است برای کشیشان جرم است که عرفا به روحانیون و انقلاب اسلامی توهین می کنند.
*وکیل