«لطفا سکوت کنید!» – یومیر

“بدون صدای ویرایش موتور سیکلت بدون صدای زنگ هشدار اتومبیل کارگاه صدا و ساخت و ساز بدون مشکل صدای سگ پارس صداهای چمن بدون صدای اتومبیل و هواپیما و غیره بلکه فقط یک سکوت و سعادت خالص است.” “

این توضیحات سارا اندرسون نویسنده کتابی در مورد تأثیر سکوت بخشی از تجربیات وی در روزنامه اخیر گاردین ​​”سکوت!” است. منتشر شده تجربه نویسنده به روزهایی رفته بود که او به یک دهکده کوچک در منطقه “پشتیبانی” در ارتفاعات اسکاتلند به دور از شهر رفته بود.

او می گوید: “بعد از گذشت چند ماه گوش های من به تدریج تنش هایی را که قبلاً نمی دانستم تسلیم می کنند.” دوستانم از من پرسیدند “آیا در آنجا حیاط خلوت وجود ندارد؟” اما من پر از این سکوت نبودم.

به گفته اینا مطالعه ای که توسط سال دانشگاه پاویا در موسیقی انجام شده است به طور غیر منتظره ای نشان داده است که چگونه از بدن و مغز ساکت استقبال می شود.

محققان بررسی کردند که چگونه انواع مختلف موسیقی بر نشانگرهای استرس مانند فشار خون ضربان قلب و فرکانس تنفس تأثیر می گذارد. در این آزمایشات بین پخش هر آهنگ یک سکوت دو دقیقه ای به طور ضمنی به عنوان یک معیار کنترل نقش داشت. محققان سرانجام فهمیدند که گوش دادن به این سکوت کمترین قرائت ها را (در نشانگرهای استرس فوق) انجام داده است.

نویسندگان این مقاله می گویند: اثر آرامش بخش این سکوت بین آهنگ ها حتی بیشتر از آن بود که در پایان پنج دقیقه استراحت مشاهده شد (قبل از شروع مطالعه).

گوردون هامپتون اکولوژیست و فعال مکانهای آرام می گوید: گذراندن وقت در سکوت چه از طریق مراقبه و چه با عبادت و چه در زندگی تنها در طبیعت هزاران سال است که بخشی جدایی ناپذیر از عمل معنوی و مذهبی بشر بوده است. روشی برای خودآزمایی آگاهی معنوی اعتماد به نفس و راهی برای نزدیک شدن به خالق. این واقعیت که سکوت یکی از ویژگی های اصلی دکترین معنوی همه قاره ها و دوره ها محسوب می شود مهم است.

اما در دنیای پر سر و صدا امروز سکوت اغلب به عنوان خلاء تصور می شود که باید بلافاصله پر شود.

قدرت قابل توجه سکوت برای بدن و ذهن ما

هنگامی که اندرسون (نویسنده) که کتاب اخیر خود را با عنوان “هنر گمشده سکوت: به قدرت و زیبایی سکوت وصل می شود” بررسی کرد متوجه شد که بسیاری از مردم سکوت را منفی می دانند. آنها به نظر می رسند یا حتی با سکوت به عنوان کسل کننده و ناخوشایند مقابله می کنند.

او می گوید: اگرچه هدف من از رفتن به ارتفاعات اسکاتلند این نبود که سکوت را جستجو کنم بلکه با پیدا کردن آن (بعد از چند ماه) فهمیدم که حقیقت در مورد دکتر ادعای همپتون ؛ آنسکوت عدم وجود چیزی غیر از وجود همه چیز نیست“

نه کمتر بلکه چیزهای بیشتر. من از بافت ها و رنگ ها حرکات و الگوهای بیشتر از صداهای ملایم که معمولاً ناپدید می شوند (در محیط های پر سر و صدا) آگاه شدم. مثل این بود که من قوی تر بودم. در آغوش سکوت دنیای اطراف من نیز ساکت بود. من کمتر صحبت می کنم و به آرامی حرکت می کنم.

اندرسون بیشتر در مورد او توصیف می کند در سکوت می توانم محتوای ذهنم – افکار احساسات خاطرات و نظرات – و واضح تر را جدا کنم. من می توانم از تصمیمی که گرفته ام یا به عنوان مثال برای به دست آوردن یک بینش جدید احساس ناراحتی کنم. من متفکر تر شده ام و مشغول ترک هستم.

وی گفت که همپتون (توضیحات من) تعجب آور نیست و می گوید: در یک مکان آرام ذهن نیز ساکت است زیرا ما تمایل داریم که در کجا هستیم.

یک مطالعه در دانشگاه جان هاپکینز در سال 2 نشان داد که مغز ما در حال سکوت در نحوه برخورد با صداها است – به عنوان “یک رویداد”.

در حقیقت سکوت برای مغز استنباطی از فقدان ورودی شنوایی نیست بلکه یک پدیده درک شده مانند یان فیلیپس استاد فلسفه و علم مغز و یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: “ما واقعاً می شنویم سکوت “

همچنین شواهدی وجود دارد که توجه به سکوت می تواند “نوروژنز” “روند ایجاد سلول های جدید مغز” را در “هیپوکامپ” افزایش دهد.

بخش دیگری از این مقاله آمده است: میانگین سطح سر و صدا در محیط های شهری با 6.5 به 5.5 دسی بل در سال افزایش یافته است. سر و صدای مزمن بیش از حد علاوه بر درد (مانند سردرد) مستقیماً با بیماری های قلبی اضطراب و افسردگی کاهش شنوایی و در دانش آموزان مدرسه اختلال رشد شناختی همراه است. براساس گزارشی در سال 2 یکی از پنج نفر در اروپا در حال حاضر در معرض سطح آلودگی صوتی قرار دارند که برای سلامتی مضر است.

البته همپتون می گوید این فقط افرادی نیستند که از سر و صدای زیادی رنج می برند. آلودگی صدا باعث می شود پرندگان نتوانند صدای شکارچیان طبیعی را مجبور به خواندن پرندگان به آواز خواندن کنند که انرژی بیشتری از آنها می گیرد.

اما در ارتباط با همپتون دستگاه هایی مانند هدفون محافظت از گوش و گوش راه حلی ندارند.

او می گوید: حس شنوایی ما صرفاً ارتباط با مردم و دنیای اطراف ما است در حالی که این وسایل از جهان جدا شده اند.

کاملاً قابل درک است که بخواهیم زندگی شهر را با موسیقی یا پادکست ها جایگزین کنیم اما این خطر نیز وجود دارد که موسیقی به ویژه باکلام که بدون وقفه پخش می شود تجربه ما از سکوت را بسیار نادر می کند که وقتی فرصتی پیدا می کنیم فرصتی برای پیدا کردن داریم آن

دانشمندان می گویند: مردم از سکوت می ترسند. بنابراین تلویزیون دائماً واضح است فقط برای صدای “پیش زمینه” در زندگی. با این حال مغز ما هرگز برای مقابله با این سطح از تحریک مداوم تکامل نیافته است.

توصیه چیست؟

تلویزیون را خاموش کنید. برای سفر بروید. تلفن خود را در خانه قرار دهید. چند دقیقه به درختان نگاه کنید.

همپتون در عین حال ادعا می کند که صداهای بد برای سلامتی ما مهم است.

وی می گوید: “ما به داشتن حساسیت شنوایی باورنکردنی تکامل یافته ایم و این توانایی همیشه رابطه مستقیم ما با دنیای اطراف ما بوده است.”

او می گوید که با وجود منابع زیادی از اطلاعاتی که امروز داریم یادگیری سکوت دیگر مهم نیست (با این کار اجازه ندهیم ما هرگز به خودمان فرصت نمی دهیم که به سکوت گوش دهیم و بفهمیم که این ملک چیست.

پایان پیام