طرح ترامپ برای غزه؛ واقعی یا رؤیاپردازی

به گفته یومیر سید حسین موسوی رئیس مرکز تحقیقات علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه در یادداشتی نوشت: طبق آخرین آمار دفتر رسانه های غزه از 1/4/11 تا 1/2/2/2 /2 2 2 هزار جرم رژیم اشغالگر که در غزه انجام شده است. تعداد شهدا و فقدان این جرم 1600 است که از این تعداد 1600 نفر در بیمارستان هایی مانند شهدا ثبت شده اند و 6600 هنوز مفقود و در حین زباله هستند. در حال حاضر حدود دو میلیون نفر از ساکنان غزه در شرایط فاجعه بار زندگی می کنند با بیش از 6000 فرزند یک یا دو والدین در حال از دست دادن هستند.

امروز تحت حمله وحشیانه اسرائیل

5 ٪ از زیرساخت های غزه از جمله 4000 واحد مسکن از بین رفته اند و 2 بیمارستان و 2 مرکز بهداشتی ظرفیت خود را از دست داده اند و به طور کلی تخمین های اصلی را نشان می دهند که حدود 5 میلیارد دلار در این جنایت به غزه. در چنین شرایطی دونالد ترامپ صرف نظر از جنایات و تخریب اظهارات شگفت انگیزی در مورد خرید و مالکیت غزه که در معرض واکنش های گسترده جهانی قرار گرفته است بیان کرد. وی گفت که غزه را به مکانی مناسب برای توسعه آینده تبدیل می کند. وی گفته است كه موظف است كه غزه را بخرد و مالکیت كند و همچنین می تواند بخش هایی از آن را به سایر كشورهای ثروتمند در خاورمیانه واگذار كند. وی افزود: من از فلسطینی ها مراقبت خواهم کرد و مطمئن می شوم که آنها کشته نشده اند و من به صورت جداگانه به پناهندگان فلسطینی تحقیق و پناه می برم.

همچنین گفته است که خاورمیانه از فلسطینی ها استقبال می کند و با بن سلمان ولیعهد سعودی -Arabia و آل -سیسی دیدار می کند و افزود که فلسطینی ها حق بازگشت به غزه را ندارند. از طرف دیگر نتانیاهو این سفر را به عنوان یک سفر تاریخی توصیف کرده است و گفت این سفر نتایج خوبی کسب کرده است.

او می گوید برنامه ترامپ می تواند همه چیز را در غزه تغییر دهد. اما همانطور که او می گوید بزرگترین چالش جایی است که آنها منتقل می شوند. البته وی همچنین گفت اگر عربستان سعودی نگران دولت فلسطین باشد طعنه آمیز است وی با تشکیل دولت فلسطین در عربستان سعودی مخالف نیست زیرا سعودی -Arabia بیابانی زیادی دارد. نکته قابل توجه این است که اسرائیلی ها اظهار داشته اند که آنها هیچ نقشی در تفکر در مورد برنامه ترامپ و حتی قبلی از آن آگاه نیستند. آنچه در واقعیت اتفاق می افتد این است که محور Netadim که شمال و جنوب غزه را به هم وصل می کند اخیراً بازگشایی شده و اسرائیل از این محور خارج شده است. در همین زمان قاهره همچنین اعلام کرد که از اسرائیل یادداشتی را تأیید می کند که پیروی آنها از توافق صلح را تأیید می کند.

البته نتانیاهو هنوز هم بر نابودی حماس و بازگشت گروگان ها تأکید دارد. این موقعیت ممکن است یک نشانه هشدار دهنده برای جنگ غزه باشد. مذاکرات غیرمستقیم در دوحه نیز برای شروع مرحله دوم آتش بس در اواخر ماه فوریه واسطه گری مصر قطر و ایالات متحده را آغاز می کند و ظاهراً هدف پایان پایان کامل جنگ است.

با این حال راه حلی که رئیس جمهور جدید ایالات متحده در مورد غزه ارائه می دهد بسیار سطحی است. این بی رحمانه است زیرا آنها شاهد ده ها هزار نفر بوده اند و اکنون پس از ارتکاب این حجم از جنایات جنگی و نسل کشی برای امنیت شغل تلاش برای مهاجرت قربانیان و یک سطح زیرا این امر واقعیت های زمین را نادیده می گیرد زیرا هر سیاسی پروژه سیاسی با این دست همچنین موقعیت و محبوبیت حماس را نسبت به مخالفت مردم فلسطین با ساکنان بهبود می بخشد.

مردم فلسطین با کشور خود ارتباط عمیقی دارند و تقریباً یک قرن با تغییر و زندگی در اردوگاه ها دست و پنجه نرم کرده اند اما هرگز جاه طلبی های خود را پشت سر نگذاشته اند. علاوه بر این طراحان این پروژه ها بدون توجه به خود ایده آل های فلسطینی مانند یک پدیده جهانی و همچنین عصبانیت افکار عمومی ارتقا می یابند. به نظر می رسد که به چنین تصمیم گیری توهین آمیز برای بیداری جهانی و وحدت کشورها با توجه به غلبه بر ما کمک می کند.

یک نویسنده ترک در مقاله ای که در 5 فوریه در ایستگاه الجزیره منتشر شد می گوید ایجاد معاهدات بزرگ و قدرتمند منطقه ای تنها راه مقابله با این نقض ها است. کمال اوزورک می نویسد که کشورهای منطقه باید میزان تهدیدها را درک کنند. از آنجا که این شغل نه تنها در غزه به پایان می رسد بلکه بخش هایی از خاک سوریه و لبنان را نیز در بر می گیرد. مسئله انتقال فلسطینی ها از غزه به کشورهایی مانند مصر و اردن نه تنها اظهار نظر رئیس جمهور ایالات متحده بلکه تهدیدی آشکار برای کل منطقه است.

وی افزود: اگر مصر و اردن بر این باورند که می توانند از طریق گفتگو با ایالات متحده و اسرائیل مشکل را حل کنند و از ورود دو میلیون پناهنده به کشورهای خود جلوگیری کنند. اسرائیل اهداف خود را رها نمی کند. مذاکره مؤثر نیست و در صورت انجام مقطعی خواهد بود. اسرائیل و ایالات متحده فقط اهداف اجرایی خود را به تأخیر می اندازند و قدم می گذارند.

این نویسنده تأیید ترامپ است که وی نیازی به عجله به برنامه غزه جمعه گذشته در دیدار با نخست وزیر ژاپن ندارد. ترامپ بارها گفته است که اسرائیل خیلی کوچک است و نیاز به رشد دارد.

سوریه در حال حاضر تحت فشار قرار دارد تا منطقه را با حرم جولان و گیبرالله ترک کند و اگر این کار را نکند با شغل بیشتری روبرو خواهد شد و علاوه بر جلوگیری از شناخت ایالات متحده و اسرائیل حاکمان فعلی سوریه حتی می تواند در برابر آن مجازات باشد کشور در لبنان نیز سیستم سیاسی جدید در ادامه اشغال جنوبی خود به بهانه امنیتی و یک منطقه امن با مشکل روبرو است. با توجه به چنین تهدیدهایی این ایده ممکن است واقع بینانه تر از گذشته باشد که کشورهای منطقه به ویژه کشورهای اسلامی و عربی باید برای رفع چنین تهدیداتی به یکدیگر نزدیک شوند و با تقویت ائتلاف های منطقه ای اهداف توسعه ما و اسرائیل را مانع کنند.

شایان ذکر است که سبک درگیری ترامپ مبتنی بر استراتژی ایجاد هرج و مرج سیستماتیک با استفاده از دو عنصر غافلگیرکننده و تهدیدهای مربوط به اختلال در تعادل تعادل و حتی پیروان وی است. او سقف را در خواسته های خود اغراق می کند و اگر با مقاومت روبرو شود با نگه داشتن جدول فشار و مذاکرات را به تأخیر می اندازد. از نظر عملی این روش خوبی برای مقابله با این استراتژی نیست. زیرا فروشنده در تله ای که در گذشته گسترش یافته است می افتد. استراتژی مقابله با تجاوزات ترامپ می تواند مبتنی بر محورهای مختلف باشد: اول اسطوره یک رئیس جمهور قدرتمند باید برچیده شود و تصویری که او به خودش ارائه می دهد.

ثانیا این هماهنگی کشورها و نگرش قاطع نسبت به او است و سوم مربوط به مسئله غزه محرک های حفاظت و دفاع از ایده آل فلسطینی است که می تواند یک پدیده جهانی و منطقه ای به ویژه در بین کشورهای اسلامی ایجاد کند اما سؤالی که هیچ پاسخ روشنی ندارد این است که بنیانگذار استراتژی استراتژیک “اولین آمریکا” است که می خواهد به عنوان یک خرید و اشغال غزه به یک مشکل گران قیمت برسد؟ این دیگر تمایل به بازسازی غزه نیست و علاوه بر حضور جسمی آمریکا در غزه ممکن است لزوماً به نفع اسرائیل نباشد. از آنجا که غزه را از یک سؤال داخلی به اسرائیل به یک مسئله بین المللی تبدیل می کند که عواقب گسترده ای برای تعادل بین قدرت های جهانی خواهد داشت.

تاکنون فرض بر این است که ائتلافی از کشورهای مختلف به ویژه کشورهای ثروتمند عربی در بازسازی و توسعه غزه شرکت خواهد کرد و با برقراری ارتباط بین غزه و کرانه باختری روش ایجاد دولت فلسطین و سپس عادی کردن روابط سعودی -اسرائیلی در چارچوب توافق ابراهیم. با حضور یک نگهبان بین المللی صلح ادامه آتش بس با اسرائیل تضمین می شود. اما به نظر می رسد چنین طرح ها و ایده هایی با وجود مقاومت رژیم اسرائیل روی کاغذ باقی مانده است. اما اگر برنامه ترامپ یک بازی استراتژیک نداشته باشد که شامل اهداف دیگری باشد ترامپ می تواند بخشی از یک برنامه بزرگتر مربوط به توافق ابراهیم در نظر گرفته شود. طوفان القسا غزه یک محور تنش بین المللی قرار داده است. از آنجا که در قله گروه 2 (G-1) درک ایالات متحده با ایجاد یک تقاطع جدید دریایی (IMEC) در طول جاده هند به امارات متحده عربی و عربستان سعودی و سپس اسرائیل و از آنجا به اروپا شکل گرفت. بشر

طوفان القسا این برنامه بزرگ بین المللی را مختل کرد و آینده گذر را در معرض دید قرار داد. این بار این بار ایالات متحده این راهرو اقتصادی را رهبری می کند که در واقع یک منطقه اقتصادی قوی ایجاد می کند به ویژه در دریای مدیترانه شرقی نشان می دهد که حجم زیادی از ذخایر گاز و نفت در دریا است. اجرای میدان مارین در سواحل مستقر در غزه می تواند ثروت مهمی از جمعیت غزه ایجاد کند و رژیم اسرائیل در حال حاضر توسط غزه استخراج می شود. منابع گاز و انرژی مدیترانه شرقی نیز می تواند ایالات متحده را فریب دهد. در پایان داشتن یک پایگاه نظامی ساحلی برای ایالات متحده در دریای مدیترانه شرقی مانند روس ها در سوریه می تواند انگیزه دیگری برای این پروژه باشد. البته امنیت اسرائیل هنوز هم برای سیاست خاورمیانه ایالات متحده در اولویت قرار دارد که ممکن است نیروی محرک دیگری برای چنین طرحی باشد.

اما اگر برنامه ترامپ نوعی رویای کودکانه یا واقع گرایانه باشد مخالفت یکپارچه و سرنوشت ساز از مناطق منطقه به ویژه مواردی که بیشتر تهدید کار و دستگاه های دیپلماتیک کشور هستند همبستگی را با کشورها تحت فشار اعلام می کنند.

*بازتولید سایر محتوای رسانه ای در ISNA تأیید محتوای آن نیست و فقط برای توجه مخاطب است.

پایان پیام