اگر انسان می توانست پرواز کند، بال هایش چه اندازه بودند؟

مردم هیچ استخوانی توخالی مانند پرندگان ندارند بنابراین بالهای ما چقدر باید پرواز را امکان پذیر کند؟

با وجود کارهای شگفت انگیز که انسان می تواند انجام دهد آنها قادر به پرواز نیستند. اما اگر می توانستیم مانند برخی از موجودات دیگر پرواز کنیم بالهای ما چقدر بزرگ بودند؟

T -HEDC استاد زیست شناسی در دانشگاه کارولینای شمالی در چوپل هیل می گوید:

پاسخ البته به اندازه و اندازه هر شخص بستگی دارد. شخصی که تقریباً وزن دارد 1 کیلوگرم (1.5 متر (1.5 متر) باید بال های حدود 2 فوت (2 متر) داشته باشد. فکر می کنم البته نسبتاً کوچک است.

فرصتی برای پرواز با بال های غول پیکر؟

Hedark با استفاده از معادله ای که توسط رابرت نود استاد ارشد زندگینامه در دانشگاه منچستر تهیه شده است این تعداد را به دست آورده است. Noods این معادله را در مقاله ای در سال 2 منتشر کرد که مقیاس بندی پارامترهای بال پرنده را در رابطه با توده بدن توضیح می دهد.

اما در این سناریوی فرضی نمی توانیم به سادگی چند بال را به بدن خود بچسبانیم و بگوییم که تمام شده است. این نیاز به بررسی کامل ساختار بدن ما دارد. اگر می خواهیم پرواز کنیم به ویژگی های دیگری فراتر از بال ها نیاز داریم.

اولین چیز این است که در نظر بگیریم که چه نوع بال داریم. تصویر کلاسیک از فرشته پرنده یک زن و شوهر بزرگ از بال های بزرگ مشابه را نشان می دهد که از پشت بیرون می آیند. از نظر آناتومیک به این شانه های جداگانه نیاز دارد! به گفته مایکل حبیب یک محقق در موسسه دایناسورها تاریخ طبیعی لس آنجلس این بالها نیز به عضلات شناور پیچیده شده از قفسه سینه به عقب نیاز دارند.

به گفته حبیب بال هایی که مانند خفاش ها به نظر می رسند برای انسان منطقی تر است. در این حالت کل بازو و دست ها کشیده می شوند تا بال 4 فوت را ایجاد کنند. یک غشای گوشتی مانند Vinge این اندام ها را پوشش می دهد.

اما برای پرواز واقعاً بقیه بدن ما باید انرژی کافی تولید کند که به عضلات قوی نیز نیاز دارد. در پرندگان به طور متوسط ​​1 تا 5 ٪ از عضلات آنها به عضلات مورد استفاده برای پرواز اختصاص می یابد. در بعضی از پرندگان حداکثر 1 ٪ از توده عضلانی از سینه. این همچنین در خفاش ها صدق می کند اگرچه این توده عضلانی در چندین عضله توزیع می شود. حبیب در این باره گفت

این همان چیزی است که آنها را از ساختار بدنه غیر آبگرم جدا می کند.

آناتومی بدن انسان تغییر یافت

نتیجه این وضعیت تصویری جالب در افراد ایجاد می کند. به گفته حبیب:

شما باید یک سینه بسیار بزرگ و خارج از جاده داشته باشید. و البته پشت عضلانی عالی.

نوع پرنده ای که انسان خواهد بود نیز مربوط به این سوال است. حبیب گفت همه پرندگان به همان روش پرواز نمی کنند و نحوه پرواز بستگی به آناتومی آنها دارد. چندین پرواز وجود دارد و هر پرنده در یک نوع خاص تخصص دارد. به عنوان مثال می توانیم به بال لغزش شناور و پرواز اشاره کنیم.

هر یک از این نوع پروازها شامل بال های مختلف است. به عنوان مثال حبیب گفت پرنده ای که بال در جاده دارد دارای بال های کوتاه تر و ضخیم تر است. از طرف دیگر پرنده ای مانند آلباتاروس که پرواز طولانی دارد دارای بال های بسیار بالاتری نسبت به اندازه آن است. افراد با اندازه نسبتاً زیاد خود احتمالاً در صورت امکان پرواز می کنند.

سؤال دیگری که مطرح می شود عملکرد این عملیات است. به خصوص با بال های 2 فوت بلند که شبیه خفاش ها هستند. با چنین بال های بزرگ ما فقط نمی توانیم با بالها بلند شویم. هدارک در این باره گفت.

وقتی نزدیک به زمین هستید نمی توانید خیلی زیاد شوید.

اگر مردی بال داشت چگونه پرواز می کرد؟

حبیب پیشنهاد کرد که ما از یک روش پرتاب چهار مرحله ای استفاده کنیم. یعنی شروع پرواز از موقعیتی که هر چهار ارگان روی زمین قرار دارند مطابق مقاله ای از حبیب که با همکاری دیگران نوشته شده و در PLOS One منتشر شده است اولین سنگهای قیمتی بودند که بیش از 5 میلیون سال از آن زمان توسعه یافتند بشر برخی از خفاش ها مانند خفاش های خونخوار نیز با چهار دست و پا می روند.

البته مردم در موقعیت نامطلوب قرار دارند. حیوانات پرنده هزاران سال آناتومی خود را بهینه کرده اند. گفت Hedark در این مورد.

ما به بسیاری از مسائل تکاملی دیگر که پرندگان در طول سالها به آن دست یافته اند نیاز داریم.

*بازتولید سایر محتوای رسانه ای در ISNA تأیید محتوای آن نیست و فقط برای توجه مخاطب است.بشر

پایان پیام